ایستاده ام در امتداد ماه
با چشم هایی لبریز از عطر نمناک ستاره
دست هایی سرشار از لهجه ی سیب ناک گندم
خوش تر از همیشه های انتظار
پنجه بر ماه می کشم
و یاس نفس هایت را در نبض کهکشان بو می کشم
آه...
تو کدامین گناه مقدسی
که بی نهایت باره
به تکرار تو تکفیر می شوم...
((منوچهر پالار))
